Sonetos sobre Ouro de Ant贸nio Nobre

2 resultados
Sonetos de ouro de Ant贸nio Nobre. Leia este e outros sonetos de Ant贸nio Nobre em Poetris.

Menino e Mo莽o

Tombou da haste a flor da minha infancia alada,
Murchou na jarra de oiro o pudico jasmim:
Voou aos altos c茅us Sta Aguia, linda fada,
Que d’antes estendia as azas sobre mim.

Julguei que fosse eterna a luz d’essa alvorada,
E que era sempre dia, e nunca tinha fim
Essa viz茫o de luar que vivia encantada,
N’um castello de prata embutido a marfim!

Mas, hoje, as aguias de oiro, aguias da minha infancia,
Que me enchiam de lua o cora莽茫o, outrora,
Partiram e no c茅u evolam-se, a distancia!

Debalde clamo e choro, erguendo aos c茅us meus ais:
Voltam na aza do vento os ais que a alma chora;
Ellas, por茅m, Senhor! ellas n茫o voltam mais…

Sta Iria

N’um rio virginal d’agoas claras e mansas,
Pequenino baixel, a santa vae boiando…
Pouco e pouco, dilue-se o oiro das suas tran莽as
E, diluido, ve-se as agoas aloirando.

Circumda-a um resplendor, a luzir esperan莽as,
Unge-lhe a fronte o luar, avelludado e brando,
E, com a gra莽a etherea e meiga das crian莽as,
Formosa Iria vae boiando, vae boiando…

脕 lua, cantam as alde茫s de Riba-Joia,
E, ao verem-na passar, phantastica barquinha,
Exclamam todas: 芦Olha um marmore que aboia!禄

Ella entra, emfim, no Oceano… E escuta-se, ao luar,
A m茫e do pescador, rezando a ladainha
Pelos que andam, Senhor! sobre as agoas do mar…
Ant贸nio Nobre, in ‘S贸’