Continua O Poeta Em Louvor A Soledade Vituperando A Corte

Ditoso aquele, e bem-aventurado,
Que longe, e apartado das demandas,
N茫o v锚 nos tribunais as apelandas
Que 脿 vida d茫o fastio, e d茫o enfado.

Ditoso, quem povoa o despovoado,
E dormindo o seu sono entre as holandas
Acorda ao doce som, e 脿s vozes brandas
Do tenro passarinho enamorado.

Se estando eu l谩 na Corte t茫o seguro
Do n茅scio impertinente, que porfia,
A deixei por um mal, que era futuro;

Como estaria vendo na Bahia,
Que das Cortes do mundo 茅 vil monturo,
O roubo, a injusti莽a, a tirania?