O Mundo Velho

Nas crises d’este tempo desgra莽ado,
Quando nos pomos tristes a espalhar
Os olhos pela historia do passado…
Quem n茫o ver谩, contente ou consternado,
– Mundo velho que est谩s a desabar – ?!…

Sim tu est谩s a morrer, vil socio antigo…
E Pae de nossos vicios e paix玫es!
Camarada dos crimes, torpe amigo…
– Morre, emfim, correr谩 no teu jazigo,
Em vez de vinho, o sangue das na莽玫es!

Deves morrer, provecto criminoso!
Tens vivido de mais, vil sensual!
Tu est谩s velho, cansado e desgostoso,
E, como um velho principe gotoso,
Ris, cruelmente, 谩s sensa莽玫es do mal.

– Que 茅 feito do teu Deus, do teu Direito?
– Onde est茫o as vis玫es dos teus prophetas?
– Quem te deu esse orgulho satisfeito?
Muribundo Caiphaz, junto ao teu leito,
Morrem, debalde, os gritos dos poetas!

No tempo em que eras forte, foi teu bra莽o
Que apunhalou os grandes ideaes!…
Hoje est谩s gordo, sensural, devasso,
E andas, torpe a rir, como um palha莽o,
N’um circulo lusente de punhaes.

Tu tens vendido os justos no mercado!

Continue lendo…