Beleza Morta
De leve, louro e enlanguescido helianto
Tens a flĂłrea dolĂȘncia contristada…
HĂĄ no teu riso amargo um certo encanto
De antiga formosura destronada.No corpo, de um letĂĄrgico quebranto,
Corpo de essĂȘncia fina, delicada,
Sente-se ainda o harmonioso canto
Da carne virginal, clara e rosada.Sente-se o canto errante, as harmonias
Quase apagadas, vagas, fugidias
E uns restos de clarĂŁo de Estrela acesa…Como que ainda os derradeiros haustos
De opulĂȘncias, de pompas e de faustos,
As relĂquias saudosas da beleza.